Αυτές τις συγκλονιστικές στιγμές χρειάζεται να είμαστε εξαιρετικά νηφάλιοι, όσο και αν αυτό φαντάζει δύσκολο, μπροστά στην οδύνη για τα θύματα της πρωτοφανούς επίθεσης στο Παρίσι.
Είναι αυτονόητο ότι πενθούμε για τους αδικοχαμένους όπου γης. Σήμερα στη Γαλλία, πριν λίγες μέρες στον Λίβανο, στην Τουρκία, στη Γάζα, στα παγωμένα νερά του Αιγαίου. Είναι αυτονόητη η αλληλεγγύη μας στον γαλλικό λαό, στους γάλλους εργάτες και φτωχούς, στους μετανάστες των προαστίων-γκέτο του Παρισιού και των άλλων πόλεων.
Είναι αυτονόητο ότι είμαστε ενάντια στην εξτρεμιστική βία του Ισλαμικού Κράτους, όσο και ενάντια στις σφαγιαστικές επεμβάσεις των δυτικών ιμπεριαλιστών. Αλλά πέρα από τα (απαραίτητα) δάκρυα έχουμε και ένα άμεσο καθήκον: να μην αφήσουμε ούτε χαραμάδα για την περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών στη Δύση, ούτε χαραμάδα για την ισλαμοφοβική προπαγάνδα κατά των μεταναστών και των προσφύγων.
Το βλέπεις στις δηλώσεις των «σοκαρισμένων» ηγετών, στην υποκριτική θλίψη των καθαρμάτων που αιματοκυλούν ολόκληρους λαούς και τσακίζουν κοινωνικά δικαιώματα. Στον εξοργιστικό «θρήνο» εκείνων που υψώνουν τείχη στην Ευρώπη και βαφτίζουν τους μουσουλμάνους «τρομοκράτες». Στις ρατσιστικές και τρομολαγνικές «αναλύσεις» των καθεστωτικών ΜΜΕ. Θέλουν να παραλύσουμε από το φόβο. Θέλουν «κράτος έκτακτης ανάγκης» με στρατό στους δρόμους και κλειστά σύνορα. Με «οχυρωμένη ασφάλεια». Χωρίς συγκεντρώσεις. Με λογοκριμένη πληροφόρηση.
Θέλουν να ξεπλύνουν τις ευθύνες τους για τη γέννηση των «ακραίων ισλαμιστών», μέσα από τους θανάτους αθώων. Θέλουν η κοινωνία να εμπεδώσει τα αντιδραστικά ιδεολογήματα περί «πολιτισμένης Δύσης» και «απολίτιστης Ανατολής», για να δικαιολογήσουν τους «δημοκρατικούς βομβαρδισμούς» που δολοφονούν γυναικόπαιδα στη Μ. Ανατολή. Για να νομιμοποιήσουν την υποστήριξη σε δικτάτορες, όπως ο Σίσι στην Αίγυπτο. Θέλουν «εθνική ενότητα» και «σιωπή νεκροταφείου» για να κατευνάσουν την οργή των πολλών, τη στιγμή που η πανευρωπαϊκή λιτότητα περιθωριοποιεί μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
Η «εποχή των τεράτων», όπως έλεγε και ένας κλασσικός του μαρξισμού, είναι εδώ. Η βαθιά οικονομική κρίση, η ένταση της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας, η παρανοϊκή τρομοκρατία, η γιγάντωση των ανισοτήτων και της αδικίας, ο ξεριζωμός εκατομμυρίων ανθρώπων, η φτώχεια και η δυστυχία που γεννάει καθημερινά το σύστημα του κέρδους, είναι το καλύτερο λίπασμα για τους φασίστες.
Η έκκληση των γάλλων συντρόφων μας, δείχνει τον δρόμο που χρειάζεται να ακολουθήσουμε χωρίς δισταγμούς και συμψηφισμούς. Χωρίς προσχώρηση ή ανοχή σε δήθεν «προοδευτικές» αντιλήψεις υπεράσπισης της αιματοβαμμένης και ρατσιστικής «δημοκρατίας» της ΕΕ των εκμεταλλευτών.
